Ons Mie-ke is sinds kort 12 en vanaf dan officieel aan het puberen geslagen. Zelfs als we de onverwachte wendingen van het puber-zijn buiten beschouwing laten, is 12-zijn een belangrijk issue. Bij 12-zijn hoort een nieuwe identiteitskaart, een echte. Bij 12-zijn hoort een nieuwe school, een grote. Dat laatste kwam voor ons redelijk onverwacht; we hadden op een extra jaartje lagere school gerekend. We vonden echter een fijne, kleine school voor haar. En we voerden heel wat gesprekken met mensen die begaan zijn met ons Mie-ke: leerkrachten op de beide scholen, psychologen en andere ouders. De nieuwe school, de gesprekken en de puberstart overtuigden ons. De overstap wordt nog een spannend hoofdstuk, niet in het minste voor ons Mie-ke zelf. Dat leest u in september.
We waren dus wel even druk met die zoektocht. En bovendien moest die verjaardag ook gevierd. Nog straffer: we vierden niet één, niet twee, maar wel liefst drie verjaardagen op een rij! Dat vraagt ook wat voorbereiding voor lekkers en al dat lekkers wil ik u zeker niet onthouden. Het komt nog, beloofd.
En terwijl ik dit schrijf, zijn verjaardagen vier en vijf al in aantocht dus wellicht krijgt u dat lekkers ook meteen voorgeschoteld. Maar dan bent u er weer een jaartje vanaf.
Wegen en wikken. Over een nieuwe school. Over een nieuwe job. Ik was niet gemakkelijk te overtuigen. Er volgden ook redelijk wat slapeloze nachten. Wikken en wegen of het haalbaar was met ons Mie-ke. Maar na heel wat gesprekken trokken ze me over de streep, of moet ik zeggen de brug? (Welk fietstraject ik ook neem, een brug over het Albertkanaal is niet te vermijden.) Ik ruilde mijn creatieve, chaotische plek voor een keurig bureau op een school. Magazijnkarren en transpaletten werden vervangen door rolstoelen en driewielers. Mijn directeur is voortaan een directrice. En mijn assortiment creatieve spulletjes ruilde ik voor een gamma leerkrachten en een bende jongeren.
Sinds vorige week vertrek ik elke ochtend naar school, want dat is mijn nieuwe werkplek.
Van deeltijds naar een voltijds weekrooster, het leek me enkel haalbaar dankzij de schoolvakanties (jippie!) én een beetje hulp in huis.
En zo startte enkele weken geleden Mevrouw Hulp. Mevrouw Hulp ging meteen voluit in het poetsen van mijn keuken. Ze had er blijkbaar heel wat werk aan om haar norm te halen. Op haar vraag haalde ik wat extra poetsproducten in huis. Ze zijn niet allemaal even ecologisch wat ik wel een beetje moeilijk vind, maar ik wil Mevrouw Hulp graag tevreden houden. Ik kwam gisteren thuis in een opgeruimd, frisgeurend huis met een blinkende keuken. Mevrouw Hulp is er stevig tegenaan gegaan: de nieuwe bus ontvetter is al meteen halfleeg... Alles loopt gesmeerd.
Een beetje hulp hebben we dat niet allemaal nodig af en toe? Een luisterend oor voor je verhaal. Gedeelde ervaring. Dat duwtje om die brug over te geraken....
Het was even stil hier, maar Mie Keto is er nog steeds. Er wordt flink wat afgebeld en heen-en-weer gemaild over het ketogeen dieet en wat er bij komt kijken. Maandag 21 mei is het KletsKoek!, live babbelen over het leven-met-een-vetrandje. Kom jij ook?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten